09-06-2013

Het zit er nu echt op…de terugreis staat voor de deur. Om 7.00 uur verlaten we het fijne hotel, waar we allebei lekker hebben geslapen. Doortje heeft ook vannacht haar plasje opgehouden…de stakker. Gauw naar buiten dus. Het duurt niet lang of ze zit en ze doet een mega-lange plas. Ik denk dat niet alleen zij opgelucht is, ik ben het ook. Ook doet ze nog een poepje. Wat ben ik blij!
Als we op het station zijn, moeten we nog een tijdje wachten en iemand begint met me te kletsen. Ik kan alleen maar denken: “Laat me met rust.” Ik ben geen ochtendmens en ik wil het vertrek nog even op me laten inwerken. Als hij mailadressen wil uitwisselen en ik nee zeg, druipt hij gelukkig af. Niet veel later komt de trein eraan. Deze is speciaal ingezet in verband met het kapotte spoor.

 

Dag bergen

Als ik me geïnstalleerd heb, komt er een vrouw naast me zitten. Ze ziet Doortje zitten en vertelt dat ze ook een “dackel” heeft. Ook zij begint een heel gesprek, waar ik ook niet op zit te wachten, ondanks dat ze wel heel vriendelijk is. Ik besluit om in mijn volgende trein gelijk mijn e-reader te pakken in de hoop dat het dan duidelijk is dat ik niet wil praten…haha!
Als de trein begint te rijden, is het echt gedaan en al snel verdwijnen de bergen steeds meer. Omdat die teckelmevrouw aan het kletsen is, kan ik me niet concentreren op de bergen, want wat zal ik die gaan missen. Ruim 2 uur later komen we in München aan waar ik een extra overstap zal maken. Ik hoef me niet te haasten, want ik heb ruim  2 uur overstaptijd. Ik ga mezelf  dus even trakteren op een caramel macchiato + muffin bij de Starbucks.

 

Laatste uurtjes onderweg

Naast me komen Amerikaanse jongeren die in Italië studeren, zitten. Bij het zien van Doortje spreken ze me aan; Reizen met een hond is leuk, want je hebt veel aanspraak. Behalve in de vroege ochtend vind ik dat erg leuk!
Vlakbij het station is een botanische tuin, waar ik na mijn koffie heen wandel. Zo kan Doortje even haar pootjes strekken en eventueel haar behoeftes doen. We zitten zo heerlijk een tijdje in de schaduw op een bankje. Dan op tijd weer richting het station, waar de trein lekker al klaar staat. Omdat ik eerder ben vertrokken, reis ik met een andere trein dan gepland, wat betekent dat ik nu geen vaste zitplaats heb. Ik moet dus kijken wat er vrij is. De plekken die vrij lijken, kunnen blijkbaar toch nog gereserveerd zijn.  Dat maakt dat ik niet op mijn gemak zit, aangezien een nieuw plekje zoeken met al mijn bagage niet echt handig is. Mijn plekje blijft uiteindelijk lange tijd vrij, maar dan komt er toch iemand voor mijn plaats. De vrouw die naast me zit, is zo vriendelijk haar plekje af te staan aan mij, zodat ik niet hoef te gaan zoeken!
Ik ben blij als we In Frankfurt zijn. Ik heb 20 minuten overstaptijd, maar dat is genoeg. In deze ICE heb ik gelukkig wel een vaste plek. Erg fijn. Nog maar 3,5 uur, maar ik ben het zat. Zin om te lezen heb ik niet, maar doe dat toch maar om de tijd door te komen. Wat gaat de tijd nu ineens langzaam 😉 Doortje lijkt het ook zat te zijn, want ze wil steeds uit haar bench…de schat.

Precies 12 uur later na ons vertrek uit Salzburg komen we in Utrecht aan. Direct bij het uitstappen, zie ik mijn ouders. Nog even in de auto… Ik baal dat ik weer in het vlakke Nederland ben en voel me triest. Bij mijn ouders thuis is ook mijn broer en direct bekijken we mijn foto’s. Fijn dat ik zo toch nog even kan nagenieten!

Het thema van deze vakantie?
Change of plans 😉

 

 

Facebook Instagram