Dinsdag 28 mei:

Vandaag stond er een wandeling in de kloof op het programma. Dit was een optionele wandeling en iedereen wilde wel mee. Omdat Doortje het de laatste keer echt eng vond in de kloof, besloot ik haar niet mee te nemen. Gezien haar leeftijd, leek het me voor haar ook prima om een extra rustdagje te hebben.

 

De Seisenbergkloof

Toen we vertrokken, voelde het een beetje raar om zonder Doortje weg te gaan. Tegelijkertijd wist ik ook dat ik haar geen plezier zou doen met deze wandeling door de kloof.
We vertrokken na het ontbijt richting Lofer om daar de Seisenbergklamm te bezoeken. Deze kloof was nieuw voor mij. Extra leuk dus!
Voordat we de kloof echt in gingen, liepen we langs een oude houtzagerij. Ik kreeg een beetje een Indiana Jonesgevoel ervan. Verlaten gebouwen, stromend water, vocht in de lucht… Het deed een beetje mysterieus aan.
De kloof zelf bleek echt indrukwekkend! Ik was blij Doortje niet bij me te hebben. Nu kon ik goed kijken en foto’s maken. Onze gids, vertelde ons dat het water zelden zo hard door de kloof stroomt. Dat was dus extra bijzonder en maakte het nog indrukwekkender. Op een gegeven moment liepen we echt tussen hoge rotsen met een kleine spleet waar licht door kwam. Ook de flora in de kloof was prachtig. Bloemetjes en door het vocht heel veel groen. Na een tijdje wandelen en onder de indruk zijn, liepen we de kloof helaas weer uit. We besloten er nog een stuk aan vast te plakken, omdat de wandeling anders wel erg kort zou zijn.

 

Koeien en creatief

Het was wederom een prachtige wandeling. Oostenrijk is mooi in deze tijd van het jaar!
Toen we bijna bij het beginpunt terug waren, moesten we een weide oversteken…en in die weide stonden koeien. Meestal hebben die geen kwaad in de zin, maar als wandelaar moet je toch opletten. Ik kom ze liever niet tegen, maar soms ontkom je er niet aan. Gelukkig had ik een wandelstok bij me die ik voor me kon houden. De koeien kwamen op een gegeven moment wel heel dichtbij en de gids spoorde ons aan om haast te maken. Gelukkig kreeg ik even hulp, want ik moest ineens een stukje af dat best een beetje steil was. Uitglijden met een paar koeien op mijn hielen leek me ook geen pretje 😉
Ongedeerd kwamen we allemaal aan bij de parkeerplaats.
Eenmaal weer terug in het pension en ik de deur van mijn kamer open deed, keken een paar slaperige oogjes mij aan. Goede keus om Doortje lekker rust te geven.

Na het avondeten stond mijn workshop fleecespeeltjes voor de hond maken op het programma. Iedereen kon kiezen uit verschillende speeltjes om te maken. Verder hadden de deelnemers keus uit meerdere kleuren fleecestroken. Er was voor ieder wat wils. De basisknoop bleek voor sommigen moeilijker dan voor anderen, maar het werd een geslaagde avond.  Moe maar voldaan ben ik onder de wol gegaan.

Wil je ook graag zo’n fleecehart of ander speeltje zelf maken? Of heb je er liever eentje kant en klaar voor je hond? Informeer naar de mogelijkheden via het contactformulier op de website.

 

 

Facebook Instagram