08-06-2013

om 6.00 uur gaat de wekker, maar ik druk lekker op snooze. 15 Minuten later gaat ie weer en ik kruip uit bed…gaap…en spring onder de douche. Dan kijk ik weer hoe laat het is en ik realiseer me dan ik nog een kwartier langer had kunnen blijven liggen…chips… Ik ga Doortje uitlaten en mijn laatste spulletjes opruimen. Om 7.30 ontbijt ik met 2 reisgenoten. De rest ontbijt later. Na het ontbijt moet ik echt afscheid gaan nemen. Ik voel me triest…wil helemaal nog niet weg.

 

Afscheid van, maar welkom in…

De eigenaresse van het pension brengt Doortje en mij naar het geweldig kneuterige (zoiets zou je je hier niet meer

kunnen voorstellen!) stationnetje van Niedernsill. Het perron (ik had niet eens door dat het een perron was) ligt op gelijke hoogte met het spoor dat ik moet oversteken om op het juiste perron te komen. Na even wachten komt het rood-witte treintje dat ik al de hele week heb zien rijden, er aan. Het treintje bestaat uit jawel 1 hele wagon 🙂 Ik hou hiervan! Een kaartje heb ik niet, want dat kan je bij de conducteur kopen, alleen…die komt niet langs. Ik laat het maar zo, want ik heb teveel spullen om naar de conducteur te lopen.
In Zell am See stap ik uit en koop ik een kaartje naar Salzburg. De man aan het loket vertelt me dat door het hoge water het spoor kapot is. Ik zal dus na een aantal stations op een bus moeten overstappen en dan weer terug op de trein. Met al mijn bagage (en echt mijn koffer weegt een ton ofzo) is dat niet echt fijn, maar het is zoals het is, dus ik geniet gewoon nog maar even verder van het prachtige landschap nu het nog kan.

Doortje en ik komen met een uur vertraging aan in Salzburg. Ik ben nu al oververhit! Gelukkig vind ik mijn hotel aardig snel. Bij binnenkomst krijg ik direct al een plattegrond van de stad. En natuurlijk de sleutel van mijn kamer. Ik doe de deur open en wat een verademing: een heerlijke ruime kamer + badkamer met een 2-persoonsbed met frisse witte (!!) lakens en een geweldige lamp die ik ooit ook wel wil hebben in mijn houten huis, namelijk een lamp gemaakt van een hertengewei.
Ik fris me  op en besluit dan eerst Doortje uit te gaan laten. Al snel zie ik dat er vlakbij een park is, dus daar lopen we heen. Doortje doet niks nu we in een vreemde omgeving zijn, maar dat zal wel goed komen. Ik zoek een plekje in de schaduw en plof neer. Wat een leuk avontuur. Ik ga nog even lekker lezen voordat de Sound of Music Tour begint.

 

Sound of Music

Om 13.45 uur sta ik klaar voor het hotel voor de tour. Er staat met mij nog een stel te wachten. Dan komt het busje dat ons ophaalt eraan. Zoals afgesproken via de mail zit Doortje in haar tas en heeft ze haar snuitbandje om, maar helaas we mogen toch niet mee. Dan maar wandelen door de stad, ook leuk! De man van mijn tour adviseert me om het bij de andere firma te vragen waarmee die andere mensen meegaan. Dat doe ik. Deze keer krijg ik direct een ja! Even denk ik  nog dat die man niet heeft begrepen dat ik een hondje wil meenemen, maar het is echt geen probleem! YES! We worden naar de grote bus gebracht en als deze vol is, vertrekken we.

We rijden eerst langs plekjes in de stad waar de film is opgenomen. Op sommige plekjes stappen we uit. Dan laat ik Doortje lopen, misschien doet ze nog een plas. Ik doe haar na de eerste stop niet meer in haar tas, is veel te warm. Gelukkig is er wel airco in de bus. Wat ik zie van de stad, is bijzonder mooi! Na de locaties in de stad rijden we de stad uit. We rijden o.a. langs het huis waar de film is opgenomen en het prieeltje van “You are sixteen”. Het is allemaal erg leuk, alleen de gids is minder. Hij maakt flauwe grapjes waarmee hij voor de film een beetje ontkracht en hij vindt vooral zichzelf heel erg grappig. Ik besluit me er maar niet aan te storen. We rijden inmiddels het centrum helemaal uit om in een plaatsje bij de Mondsee uit te komen. Hier staat de prachtige kerk waar de trouwscène is opgenomen. De kerk is gelegen aan een heel vrolijk plein met gekleurde huizen. Ik vraag aan iemand van de kerk of ik met Doortje de kerk in mag. Ze zit weer in haar tas met snuitje om. Het mag. Gelukkig, want het is zeker de moeite waard. Het interieur is erg mooi en echt barok. In stilte geniet ik van dit moment.

 

Stress…

We hebben een uur de tijd in dit plaatsje, maar ik ga lekker terug naar de bus met Doortje. Daar gaan we in de schaduw zitten en niet veel later voegt een Amerikaans echtpaar zich bij ons. Zij vertellen me dat ze die dag problemen met de trein hebben gehad bij München, dus ik denk ‘oh nee…’. Terug in de bus bel ik mijn vader of hij voor mij wil kijken op internet; ondertussen rijden wij terug naar Salzburg. In Salzburg bel ik direct weer naar huis en inderdaad er zijn problemen op het spoor door het hoge water die kunnen leiden tot een uur vertraging. Dat zou betekenen dat ik mijn aansluiting in Frankfurt niet kan halen, dus wat nu?
Ik besluit erover na te denken tijdens het eten en/of wandelen door de stad.  Ik zie alleen nergens een restaurantje. Oké, dan maar een stukje wandelen…nee toch maar niet. Ik ben moe en heb stress voor mijn reis. Doortje heeft ook stress en heeft het warm. Ik ga terug lopen richting hotel, waar ik in de buurt een pizzeria heb gezien. Dan kom ik iets anders leuks tegen in een soort binnentuin. Ik plof neer en geef eerst Doortje eten en water. Dan bestel ik bij een dame in dirndl een glas water en een rode wijn. Even ontspan ik weer en geniet ik van het moment! Dat ik hier zit samen met Doortje vind ik fantastisch! Ik bestel een feestmaaltijd!

Inmiddels is de stress weer terug, dus ik besluit toch te informeren op het station over hoe en wat, tenminste als dat zo ’s avonds nog kan. Volgens mijn vader kan ik kosteloos een trein eerder nemen. Dat blijkt op het station inderdaad het geval. Gelukkig, het komt goed.
Ondertussen wil Doortje nog steeds niet plassen. Ook hier begin ik nu stress van te krijgen…niet echt handig. Voor het slapengaan, laat ik Doortje nog een laatste keer uit, maar mevrouw vertikt het iets te doen. Ik leg me er bij neer, dan plast ze maar binnen. Ruim ik dan wel weer op. In het hotel kruipt Doortje al snel in haar reisbench. Daar ben ik blij om, want ze kan nu natuurlijk niet in bed slapen. Ze gaat gelijk lekker slapen en ook ik ben zo weg!

 

 

Facebook Instagram