11-08

Vandaag zou het hoogtepunt van de vakantie worden. Zowel letterlijk als figuurlijk.
We wilden vandaag naar grote hoogte toe en dat met de gondel. We hadden geïnformeerd of honden welkom waren in de gondel, maar die vrouw van het VVV zei heel stellig nee. Maar goed, wie niet waagt wie niet wint, dus vol goede moed de auto weer volgestopt met alle benodigdheden, honden erin en wij natuurlijk ook en op naar la belle Plagne.

Hoogtepunt

Niet ver rijden en eenmaal daar konden we de auto direct in een parkeergarage kwijt. De garage stond open, dus gratis parkeren. De gondel die we omhoog wilden nemen, hadden we al snel gevonden en het bijbehorende loket ook.
Zonder blikken of blozen en zonder de honden te noemen (ze kon toch duidelijk zien dat we in elk geval één hond hadden…Doortje was wat aan de lage kant om gezien te worden…), heb ik twee tickets besteld. De dame achter de balie draaide de tickets uit en zei er nog bij dat honden niet de ijsgrot in mogen, dus ze had de honden wel gezien. Yes op naar boven! Op naar grote hoogte!

Doortje in de gondel

Voor André de eerste gondel die echt hoog ging en ik weet niet of ik dit wel mag vertellen, maar André heeft hoogtevrees en zat niet op zijn gemak.
Uiteraard had ik beloofd hem te steunen, maar (en daarvoor sorry André) ik werd te zeer in beslag genomen door de ongelofelijke schoonheid van het landschap, dus ik moest naar buiten kijken, ik moest foto’s maken! Het was echt betoverend mooi!
In tegenstelling tot de kleine gondel van de vorige keer, was dit absoluut een ander verhaal. Deze ging ver en hoog en stijl. Wow! Dit blijft fantastisch!
Doortje zat lekker op schoot en ook zij zat lekker naar buiten te kijken. Dat was mooi om te zien en ik had er een miljoen voor over gehad om op dat moment even in haar koppie te kunnen kijken 😉

Toen we aankwamen, werd ons de adem benomen…Zo verschrikkelijk geweldig bijzonder mooi! Wat een uitzicht met in de verte de Mont Blanc en wat een geluk dat we deze heldere dag hadden gekozen.

Nu ik dit schrijf, ben ik weer daar en borrelt het weer in me. Deze woorden op papier, zijn maar woorden, maar deze woorden kunnen niet verwoorden hoe het in het echt was. 360 Graden om ons heen was het mooi.

Uiteraard hebben we even lekker rondgelopen en mooie foto’s gemaakt. Op dit punt stonden we op 2739 meter hoogte, maar met ons ticket van de gondel konden we ook naar de gletsjer die we konden zien liggen. Natuurlijk wilde ik dat. Maar…durfde André nog een gondel aan? Ik was zo blij toen hij zei ‘we gaan het doen’! En ik kan jullie zeggen dat deze gondel het eerste stuk heel stijl naar beneden ging en daarna weer heel stijl langs een rotswand omhoog, dus best spannend als je hoogtevrees hebt. Opnieuw zou ik André weer bijstaan en opnieuw heb ik daarin weer gefaald (nogmaals sorry). Ik kwam ogen tekort! Wow wow wow!

Glacier de la Chiaupe

Na ontzettend te hebben genoten van deze prachtige tocht naar de Glacier de la Chiaupe op zo’n 3300 meter hoogte, stapten we heelhuids uit. Het was echt spectaculair hierboven. Het was wel een stuk frisser dan in Montchavin, maar dat deerde echt niet. We liepen rond en op een gegeven moment spraken we Nederlanders die ons vertelden dat twee jaar eerder de gletsjer een heel stuk groter was geweest en dat ze verbaasd waren dat er nog maar zo weinig van over was.
Ik heb nooit getwijfeld aan de opwarming van de aarde, maar om het zo met eigen ogen te zien, was toch wel even slikken. Nog even en er is geen gletsjer meer op die plek… Later hoorden we van locals dat er een aantal jaar geleden nog volop werd geskied op de gletsjer in de zomer. Dat was nu absoluut niet meer mogelijk. Even een momentje van stilstaan bij de veranderende natuur en dan weer genieten.

IJsgrot

Boven op de gletsjer was een ijsgrot. Omdat de honden dus niet mee naar binnen mochten, zijn we om de beurt naar binnen gegaan. Dit was ook supermooi. Allemaal ijssculpturen die ook nog eens mooi werden verlicht. Koud was het daarbinnen wel en ik geloof niet dat ik ooit bij een temperatuur onder 0 een korte broek heb aangehad haha! De grot was niet heel groot, dus het was gelukkig geen probleem.
Na ook hier even te hebben rondgekeken en foto’s te hebben gemaakt, hebben we deze grote hoogte weer achter ons gelaten en zijn we naar beneden gegaan. Het was echt bijzonder mooi en zoals ik al schreef het hoogtepunt, letterlijk en figuurlijk, van deze vakantie!
Via Bourg-Saint-Maurice zijn we terug gereden, zodat we ook nog even boodschappen konden doen. Daarna nog even lekker nagenieten en relaxen op de camping.