Maandag 27 mei:

Het ochtendritueel is hetzelfde als gister en dat zal de hele week hetzelfde blijven. Het is fijn om niet heel vroeg op te hoeven en in alle rust op te kunnen staan. Ook van het ontbijt is het weer genieten. Heerlijke verse broodjes, koffie en sap.

Na het ontbijt en nadat iedereen klaar is, verzamelen we beneden in de DogMountainInn. Klaar om weer de natuur in te gaan met onze viervoeters. Klaar voor onze tweede wandeling.

 

Genieten van de natuur

vandaag gaan we wandelen in het Ödtal. Opnieuw gaat het eerste deel flink omhoog over smalle paadjes. We lopen regelmatig door bergstroompjes. Doortje loopt goed, maar af en toe moet ik haar optillen. Wat is de natuur hier toch prachtig!
Op een gegeven moment steken we via een brug van boomstammen een wildstromende beek over. Doortje vind het eng en dus moet ik haar tillen. Voorzichtig steek ik over om niet mis te stappen en in de beek te belanden in plaats van aan de overkant. Gelukkig bereiken we veilig de overkant. Leuke hindernis en het geeft me echt het gevoel in de natuur te zijn. Ik vind het fijn en moet er niet aan denken straks weer thuis te zijn waar we allemaal op elkaar wonen en leven. Gelukkig is het nog niet zover.

 

Maar ook dit is de natuur

Na een poosje wandelen, worden we beloond met een prachtig uitzicht op besneeuwde bergtoppen! Onder het genot van dit uitzicht, nuttigen we onze broodjes. Wat is dit toch fijn! Na de pauze lopen we verder en komen we al snel een dood babyreetje tegen.
We vervolgen onze wandeling naar beneden aan de andere kant van de beek. Niet heel veel later na het dode babyreetje zie ik aan de overkant van het water een dood hert liggen. De moeder? Wie zal het zeggen. Sneu om te zien, maar ook dit is de natuur…
Gelukkig zien we even later iets leukers, namelijk een stuk permafrost (permanente vorst) aan de zijkant van het pad tussen de rotsen. Mooi om te zien!

En dan zit de wandeling er alweer op. Mijn benen zijn moe en de rest van mijn lijf ook. Nadat ik lekker een douche heb genomen, ben ik op bed gaan liggen om te lezen. Na een tijdje besluit ik een tukkie te doen. Doortje is ook moe en slaapt als een os zodra ze de kans heeft. Het actief zijn in de natuur maakt moe.
Ik voel me dankbaar dat Doortje en ik dit weer mogen doen en wat doet ze het weer goed!
Aan het eind van de middag besluit ik een drankje aan de bar te nemen voor het avondeten. Dat is gezellig. Omdat ik toch behoorlijk moe ben, ga ik weer vroeg naar bed. Dat doen de anderen ook. Morgen weer een nieuwe dag!

Hoe onze eerste wandeling is verlopen, lees je hier.

 

Facebook Instagram