20 juni 2014

Voor deze laatste Dogwalktrail-dag stond er een mooie wandeling op het programma…in de regen. Toch nog regen en alles gehad: zon, sneeuw, regen! Allemaal goed ingepakt de berg op, de wolken in. Maar eerlijk is eerlijk, ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik bergen in de regen en mist niet mooi vind, dus ondanks alle nattigheid voel ik me als een vis in het water!
Doortje is dat laatste absoluut niet met me eens. De enige reden dat ze meeloopt, is omdat ze aan mij vastzit. Hoe verder we komen, hoe natter we worden en hoe zieliger Doortje kijkt. En ja, een beetje zielig vind ik het wel, maar dit is ook mijn vakantie en ach Doortje overleeft het wel!

 

Toppertje bij het poeltje

Ondertussen overwint Doortje zichzelf wel weer en klimt ze goed omhoog met haar korte pootjes. Waar nodig help ik haar, maar ik probeer haar vooral zelf alles te laten doen en dat doet ze heel goed. Ook weet ze zichzelf weer te overtreffen door over smalle houten bruggetjes te lopen over stromend water. Mijn toppertje!
Het eindpunt van de wandeling is een soort poeltje in een soort van grot, maar voor we daar aankomen, moeten we nog klimmen door een soort waterval. Best een uitdaging en Doortje kijkt nog zieliger dan ze al deed, maar het is de moeite waard. Het uitzicht, voor zover we een uitzicht hebben, is mooi en ook de rotsen om ons heen zijn prachtig. Op een bankje wikkel ik Doortje even in een handdoek, zodat ze niet teveel afkoelt als wij even pauze houden. En om ook zelf niet teveel af te koelen, blijven we niet al te lang boven.

We zetten de afdaling weer in. Dat gaat soepeltjes en voor we het weten, zijn we weer benee… Heel jammer dat de wandeling er alweer op zit, maar aan de andere kant wil ik snel weer terug naar het pension, want ondanks mijn regendichte kleding, zijn mijn kleren toch nat.  En ook Doortje doe ik er geen plezier mee nog verder te gaan wandelen, wat wel een mogelijkheid is.

 

Oostenrijkse avond

Wij stappen dus gauw in de bus en eenmaal in het pension, neem ik een douche, want inmiddels ben ik door en door koud. De meesten zijn nog niet terug, dus ik kan lekker nog even chillen. Als iedereen weer terug en droog is, vertrekken we op weg naar de Oostenrijkse avond!
Natuurlijk worden er medereizigers in dirndl’s en lederhosen gehesen en hebben we spijkers geslagen met hele speciale hamers 😉 Ondertussen lekker typisch Oostenrijkse gerechten eten. En als dat erop zit, is het alweer tijd om afscheid te nemen van alle medewerkers van Dogwalktrail…wat voel ik me nu al weemoedig… Gelukkig heb ik nog een dagje respijt, want ik ga nog naar Salzburg met mijn reisgenote en natuurlijk onze honden.
Nog 1 laatste groepsfoto en we dalen allemaal de berg weer af, ik om gelijk in bed te duiken, de meesten om nog wat te nuttigen aan de bar in het pension.

Het was weer een hele speciale en geweldige week!!
Salzburg here we come!

 

 

Facebook Instagram