Vanaf dag 1 heeft puppylief Filou een voorliefde voor alles wat op straat ligt. Hij pakt dit graag beet tot gruwel van mezelf. Hij pakt namelijk niet alleen heel graag blaadjes en takjes beet, nee meneer pakt ook graag alles beet dat ik als mens heel vies vind. Denk hierbij aan bijvoorbeeld sigarettenpeuken en dode uitgedroogde (dat dan weer wel gelukkig) padden…jek!
Omdat ik inmiddels meer weet van honden dan een aantal jaar terug, wilde ik dit op een goede manier aanpakken.
Niet door constant ‘nee’ te zeggen, maar door eerlijk te ruilen…Filou wat lekkers, ik de desbetreffende sigrattenpeuk of dode uitgedroogde pad. Wat je maar eerlijk noemt 😉

 

Puppymondjes

In het jonge leven van een pup komt er veel op hem af. Wat voor ons allemaal vanzelfsprekend is, is dat niet zo voor een puppy. Puppy’s moeten de wereld nog ontdekken en elke pup doet dat op zijn eigen manier en op zijn eigen tempo.
Pups ontdekken de wereld onder andere door hun mond te gebruiken. Het knagen aan meubels en het oppakken van sigarettenpeuken hoort hierbij. Als eigenaar vind je dit meestal niet leuk en hoe makkelijk is het dan om nee te zeggen? En geloof me, als je er op let, zeg je vaker nee dan je lief is…in ieder geval dan mij lief is. Daarom koos ik er ook voor om direct te beginnen met ruilen of met afleiden in het geval van knagen aan spullen.

Na een paar dagen vroeg ik me echter af of ik dit wel de methode vond. De pup ontdekt de wereld immers onder andere met zijn mond. Moet ik hem dan wel alles afnemen wat hij wil ontdekken met zijn mond? Doe ik de pup daar geen tekort mee? Ik vond van wel, dus besloot ik dat plastic en papiertjes e.d. een no go zijn, maar takjes en blaadjes niet.

 

Balans

De balans vinden tussen wat mag wel en wat niet en hoe ga ik er mee om, dat is best Sheltiepup pakt camerahoesjelastig. Ik vind het belangrijk dat Filou op zijn manier de wereld mag ontdekken. Die vrijheid wil ik hem geven, maar natuurlijk vind ik niet alles goed. Ik heb liever niet dat hij aan Doortjes rieten mandje knaagt of hapt naar de bijen in mijn lavendelstruik. Daar is voor mij geen middenweg in. In het begin pakte ik dan een speeltje om hem af te leiden, maar dat kun je gewoonweg niet de hele dag doen, omdat er meer gedaan moet worden. Al blogposts schrijvend roep ik dus ook echt wel een keertje nee en nog een keertje en misschien nog wel 10 keertjes daarna.

Nu pas dringt het tot me door hoe makkelijk het is om nee te zeggen en wat een naar woordje ik het eigenlijk vind om vaak te gebruiken. Daarom…af en toe nee en af en toe afleiden.
Voor in de tuin heeft meneer nu een puppyren met zijn privézwembadje erin, speelgoed, gras en een bakje water. Hij lekker buiten, maar ik hoef niet constant nee te zeggen of hem af te leiden als hij weer eens jacht maakt op de bijen 😉

Filou doet dus alles wat gezonde puppy’s doen. Ik geniet ervan en moet vaak lachen om zijn streekjes, maar soms zijn er ook dingen die ik echt niet wil. Aan mij de taak om Filou de ruimte te geven de wereld te ontdekken, maar hem ook te leren dat ik niet alles wil hebben en dat ook niet alles kan.

 

Omslagfoto: Marleen Verheul Fotografie

 

Hoe pakte jij het aan met je pup als hij iets in zijn mond nam wat jij niet wilde?
Of als hij knaagde aan je meubels?

 

Facebook Instagram