Vandaag was het zover. Filou zijn eerste sheltiewandeling. Ook de mijne trouwens. Stiekem vond ik het best een beetje spannend, want ik had de wandeling zelf georganiseerd. Waar moest ik allemaal rekening mee houden en hoe en wat? Met wat goede tips van een ander, vertrouwde ik erop dat het goed zou komen.
Gehoopt op een mooie sneeuwdeken en een lekker zonnetje; Het werden wolken en regendruppels. Het mocht de pret niet drukken en met ruim 10 man én onze shelties (en Doortje de teckel 😉 ) liepen we vanmorgen lekker het bos in. Op naar een hoop sheltiepret!

Blij bekkie

Omdat ik een wandeling niet te ver van huis wilde, besloot ik te gaan wandelen op de Utrechtse Heuvelrug bij Chalet Helenaheuvel. Even na 11 uur vertrokken we, gewapend in regenkleding.
Ondanks dat het weer misschien niet het beste van de wereld was, zat de sfeer er goed in. Ook tussen de hondjes verliep het goed.
Doortje mocht meelopen aan de lijn en Filou mocht het eerste stukje lekker loslopen. Hij vond al die rennende soortgenootjes leuk, interessant, maar tegelijkertijd ook wat spannend. Hij hield mij ondertussen goed in de gaten terwijl hij mij dan met zijn blije bekkie aan keek.
Nadat we het losloopgedeelte achter ons hadden gelaten, werden alle hondjes weer netjes aangelijnd. Geen onvertogen woord. Hier en daar sleepte een sheltie een tak mee in zijn bek óf in zijn staart! Na een tijdje aan de lijn te hebben gelopen, vonden sommigen het toch wat saai worden. Dat lieten ze merken door elkaar uit te dagen tijdens het lopen.

En nog even rennen dan maar

Gelukkig regende het niet heel hard en toen het even droog was, was het tijd voor een zelfgebakken plakje cake. De mensen weer wat energie voor de rest van de wandeling terwijl de hondjes ondertussen hun dorst even konden lessen. Een uitgebreide picknick daar was het helaas echt te slecht weer voor. Die houden we dus tegoed.
Voor ik er erg in had (en voor ik er zin in had), kwamen we alweer aan bij het beginpunt. Einde wandeling. Einde sheltiepret? Nee dat nog even niet. Op de zandvlakte waar de honden los mogen, hebben we de honden nog even lekker laten rennen en spelen. Dat vonden sommigen geen straf en die renden dan ook in volle vaart achter elkaar aan. Een paar andere shelties hadden een schat geroken en probeerden deze op te graven en weer anderen speelden wat rustiger met elkaar.

Filou keek het allemaal zo eens aan. Je zag dat hij graag mee wilde doen, maar tegelijkertijd vond hij het spannend. Soms waagde hij het erop en rende hij een stukje mee. Als het hem te wild werd, zocht hij de rust bij mij weer op.
Helaas zat het er toen echt op. Nat en moe zochten we de auto op om thuis lekker op te warmen.

Of we hebben genoten? Zeker! Sheltiepret voor 10! Filou heeft laten zien dat hij mij in de gaten houdt en mij als veilige haven ziet. Trots op mijn kleine man en trots op alle shelties (en Doortje) en hun baasjes die vandaag de regen wilden trotseren.
Speciale dank nog aan Connect Fotografie voor de prachtige foto’s!

Benieuwd naar de wandeling die wij vandaag liepen? In dit blog lees je meer over de route die wij liepen.

Heb jij ook weleens een wandeling met honden van hetzelfde ras gemaakt? Hoe was dat?